Month: March 2010

Ένας κόσμος χωρισμένος σε κλουβιά. Και μέσα του εμείς, αγρίμια που υπερασπίζονται με νύχια και με δόντια «αυτό που τους ανήκει» και είναι έτοιμα να κατασπαράξουν οποιονδήποτε διαφορετικό από αυτά που προσπαθεί να βρει καταφύγιο στην τόσο σημαντική γη τους. Είναι πράγματι αυτό που θέλουμε να είμαστε; Ας σκεφτούμε τους δούλους της αρχαίας Αθήνας όπως μας τους παρουσίασε ο Αριστοτέλης: Οι σκλάβοι στην Αθήνα αποτελούσαν περιουσία του αφέντη τους (ή του κράτους), που μπορούσε να τους μεταχειριστεί όπως έκρινε σωστό.
Μπορούσε να τους δώσει, πουλήσει, νοικιάσει ή κληροδοτήσει. Ένας δούλος μπορούσε να παντρευτεί και να αποκτήσει παιδιά, αλλά μια τέτοια οικογένεια δεν ήταν αναγνωρισμένη από την πολιτεία, και ο κύριός τους μπορούσε να σκορπίσει τα μέλη της αν ήθελε.
Οι δούλοι είχαν ελάχιστα δικαιώματα στις δίκες και πάντα αντιπροσωπεύονταν από τον κύριό τους σε τέτοιες περιστάσεις. Κάποιο παράπτωμα που θα τιμωρούταν με πρόστιμο για έναν ελεύθερο πολίτη, για κάποιο δούλο θα σήμαινε μαστίγωμα. Με μικροεξαιρέσεις η κατάθεση ενός δούλου δεν είχε νομική ισχύ εκτός κι αν ήταν απόρροια βασανιστηρίων. Οι δούλοι βασανίζονταν σε διάφορες περιστάσεις κατά τη διάρκεια κάποιας δίκης γιατί παρέμεναν πιστοί στον κύριό τους. Μας θυμίζει λοιπόν τους «δούλους» της σημερινής εποχής, τους μετανάστες, που έχουν τόσα δικαιώματα και ελευθερίες στις σύγχρονες, εξελιγμένες και δήθεν ανεκτικές κοινωνίες όσα οι σκλάβοι στα πανάρχαια χρόνια Τώρα λοιπόν που κατατέθηκε το νέο νομοσχέδιο περί ελληνικής ιθαγένειας για τα παιδιά των αλλοδαπών που γεννήθηκαν ή παρακολουθούν ελληνικό σχολείο στην Ελλάδα, οι οπαδοί του συστήματος δουλοποίησης των μεταναστών εξεγείρονται. Ομαδικά «πυρά» από ακροδεξιούς, βέβαια και «ελληναράδες» έχουν τεθεί σε δημόσια διαβούλευση για το συγκεκριμένο νομοσχέδιο. Οι περισσότεροι προτείνουν ως δήθεν λύση το δημοψήφισμα…”Ξεχνώντας” πως ποτέ τα ανθρώπινα αλλά και τα πολιτικά, δημοκρατικά δικαιώματα δεν αποφασίζονται με αυτόν τον τρόπο. Μια Δημοκρατία ΟΦΕΙΛΕΙ έτσι κι αλλιώς να τα παρέχει και να τα υπερασπίζεται χωρίς να τα διαπραγματεύεται. Πάσης φύσεως φασιστοειδή ποντάρουν στο φόβο του λαού και τον εντείνουν με τη βοήθεια πάντα των κατά τα άλλα αντικειμενικών και αμερόληπτων Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης (ή Εξαπάτησης). Κάθε συνειδητοποιημένος πολίτης του κόσμου, όμως πρέπει να καταλάβει ότι δεν πρέπει καν να τίθεται θέμα δημοψηφίσματος όταν το θέμα αφορά θεμελιώδη ανθρώπινα δικαιώματα. Προϋποτίθεται ότι ζούμε σε μια κοινότητα, σ’ ένα «κράτος», ότι συναναστρεφόμαστε με πολίτες και όχι με λυσσασμένους «πατριώτες». Και όσοι αρνούνται να δώσουν στους μετανάστες τα (αυτονόητα) δικαιώματα απλά αρνούνται και την αλήθεια, ότι δηλαδή στο βάθος είμαστε όλοι μετανάστες. Είμαστε όλοι, απ’ του διαόλου τη μάνα ο καθείς, απέναντι στο κράτος, στην εξουσία, στους λίγους, στους ισχυρούς που διαφεντεύουν την ύπαρξή μας και διαπραγματεύονται τα δικαιώματα και τις ελευθερίες μας. Βέβαια, το παρόν νομοσχέδιο είναι μεν μια καλή αρχή, δεν μπορούμε όμως να «κάνουμε τα στραβά μάτια» στους λόγους για τους οποίους προτάθηκε. Γιατί αναμφίβολα είναι μια καιροσκοπική κίνηση από μέρους της κυβέρνησης και σίγουρα ψηφοθηρική. Πρέπει άρα να γίνουν ουσιαστικότερες κινήσεις για το θέμα των μεταναστών για να μπορέσουν επιτέλους και αυτοί οι άνθρωποι να νιώθουν αυτό που είναι: ίσοι με όλους, άνθρωποι και όχι Έλληνες ή Ξένοι. Πότε τελικά θα αντιληφθούμε ότι γινόμαστε αυτό που το περιβάλλον μας επιτάσσει; Πότε θα αντιληφθούμε ότι η λέξη άνθρωπος και πολίτης υπερβαίνει σε σημασία έναν εθνικό προσδιορισμό; Μπορούμε να συνεχίσουμε να υπάρχουμε και να εξελισσόμαστε, πρώτα ως άνθρωποι και έπειτα ως Έλληνες, αν δεν συνειδητοποιήσουμε το σύγχρονο περιβάλλον, στο οποίο ζούμε; ; Κυρίως όμως, αν δεν βάλουμε την έννοια Άνθρωπος υπεράνω αυτής του Έλληνα; Η πατρίδα φωλιάζει μέσα μας και όχι σε σημαίες και εθνικά σύμβολα
«…ποτέ μη λες ότι είσαι Αθηναίος ή Κορίνθιος, αλλά πολίτης του κόσμου»… Σωκράτης
«Δε δέχομαι τα σύνορα, δε με χωρούν τα φαινόμενα, πνίγομαι!….Όχι! Όχι! Ποτέ μην αναγνωρίσεις τα σύνορα του ανθρώπου! Να σπας τα σύνορα! Να αρνιέσαι ό,τι τα μάτια σου θωρούν!! Ποιος μας φυτεύει σε τούτη τη γη χωρίς να μας ζητήσει την άδεια; Ποιος μας ξεριζώνει από τούτη τη γη χωρίς να μας ζητήσει την άδεια;…»
Συγκέντρωση (Πορεία) αλληλεγγύης στους μετανάστες Σάββατο 6 Μαρτίου πλ. Ταχυδρομείου

Ανεξάρτητη Μαθητική Κίνηση