Η χούντα του τότε ήταν στρατιωτική
Η εξέγερση του Πολυτεχνείου γίνεται πιο επίκαιρη από ποτέ. Δεν αποτελεί απλά μία επέτειο ή ένα μνημόσυνο, αλλά είναι εκεί για να μας θυμίζει πως με πρωτοβουλία μίας ομάδας φοιτητών για αποχή από τα μαθήματα, στις 5 Φεβρουαρίου του 1973, ξεκίνησε μία σειρά από διαδηλώσεις , που κλιμακώθηκαν σχεδόν σε αντιχουντική εξέγερση και έληξαν με αιματοχυσία το πρωί της 17ης Νοεμβρίου. Μία εξέγερση επηρεασμένη από τα φοιτητικά κινήματα του ΄60, και ιδιαίτερα από τον Μάη του ΄68, που κατορθώνει να αναταράξει το πολιτικό σκηνικό εκείνης της εποχής και να αποτελέσει αφορμή για την πτώση του δικτατορικού καθεστώτος. Η καταστολή της ωμή και βίαιη όσο ποτέ, με επέμβαση του στρατού, ο οποίος ρίχνει την κεντρική πύλη ενώ βρισκόταν πάνω φοιτητές, με είσοδο μίας μονάδας ενόπλων στρατιωτικών των ΛΟΚ, με αστυνομικές δυνάμεις που περιμένουν στα δύο πεζοδρόμια της Στουρνάρη και επιτίθενται σε φοιτητές και με ελεύθερους σκοπευτές της αστυνομίας να ανοίγουν πυρ από γειτονικές ταράτσες, ενώ άντρες της ΚΥΠ καταδιώκουν τους εξεγερθέντες.
Η χούντα του σήμερα είναι τραπεζική
Κυρίαρχος του παγκόσμιου παιχνιδιού τότε και τώρα παραμένει ο καπιταλισμός. Απανταχού εκφραστές του είναι τα εκάστοτε πολιτικά φερέφωνα που εξυπηρετούν τα συμφέροντα του ανά τον κόσμο. Η πιο πρόσφατη απόδειξη αυτού, τα όσα κωμικοτραγικά πολιτικά γεγονότα λαμβάνουν χώρα στη δική μας κοινωνία. Οι μαριονέτες του καπιταλισμού αποφάσισαν να ορίσουν ως πρωθυπουργό έναν τραπεζίτη, με γνωστό και μεμπτό παρελθόν, που υπό την αιγίδα 3 κομμάτων ανέλαβε με αξιώσεις να μετατρέψει τη χώρα σε ένα φιλελεύθερο παράδεισο πολυεθνικών εταιριών. Το οργανωμένο σχέδιο εξόντωσης των κοινωνικών δομών έχει και όνομα: κυβέρνηση εθνικής σωτηρίας. Φυσικά, ας μη γελιόμαστε, η σωτηρία αφορά στα συμφέροντα των «μεγάλων» και «ισχυρών». Από άποψη πολιτικής επιστήμης, η κυβέρνηση εθνικής σωτηρίας ορίζεται ως η κυβέρνηση που αποτελείται από όλα ή τουλάχιστον δύο κόμματα του κοινοβουλίου, η οποία συγκροτείται εν καιρώ κρίσης και με σκοπό να ξεπεραστεί αυτή η κρίση με όσο το δυνατόν λιγότερες κομματικές προστριβές. Αυτό το νέο καρκινικό μόρφωμα της πολιτικής δεν είναι πρωτοτυπία του ελληνικού συστήματος. Είναι επακόλουθο της παγκοσμιοποίησης και της ανάδυσης της οικονομικής κρίσης. Παγκοσμίως, σοβαρά κοινωνικά προβλήματα πλέον θεωρούνται οι δόσεις του ΔΝΤ, η σύναψη δανείων, η άνοδος του χρηματιστηρίου και οι πλεονασματικοί προϋπολογισμοί. Η υγεία, η παιδεία, η κοινωνική ασφάλιση έχουν καταστεί απλά εμπορεύματα θυσιαζόμενα στο βωμό της μίζας και του πλουτισμού.
Και τότε και τώρα, οι πολιτικές συνθήκες παραμένουν ίδιες, μόνο που στο πολιτικό σκηνικό έχουμε την εισαγωγή νέων όρων, νέων εννοιών, μεγαλύτερων συμφερόντων λόγω της ευρείας εξάπλωσης του καπιταλιστικού συστήματος, μεγαλύτερη καταπίεση και πιο βίαιη καταστολή. Αυτοί όμως που δεν αλλάζουν όνομα είναι εκείνοι που δεν έπαψαν να βρίσκονται απέναντι σε όλα αυτά, αποφασισμένοι να σπάσουν τις αλυσίδες εξουσιαστή και εξουσιαζόμενου, δηλαδή οι εξεγερμένοι και οι κοινωνικοί επαναστάτες.
Η αποδοχή της σκλαβιάς παράγει υποταγή και η υποταγή συνενοχή. Σε μία κοινωνία που έχει διαστρεβλώσει τα πάντα, που παρουσιάζει το ψέμα για αλήθεια, τη ραδιουργία για εξυπνάδα, τη ρουφιανιά για κοινωνική εξέλιξη, που προάγει τη μετριότητα και την ημιμάθεια για προτερήματα , που χαρακτηρίζει τους γνήσιους αγωνιστές εγκληματίες και τους πραγματικούς εγκληματίες για πρότυπα, η παρουσία μας στους δρόμους είναι πιο απαραίτητη από ποτέ και η άμεση αντίδραση μας επιτακτική ανάγκη.
ΟΤΑΝ Ο ΛΑΟΣ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΤΟΝ ΚΙΝΔΥΝΟ ΤΗΣ ΤΥΡΑΝΝΙΑΣ,
ΔΙΑΛΕΓΕΙ Ή ΤΙΣ ΑΛΥΣΙΔΕΣ Ή ΤΑ ΟΠΛΑ
