Το φάντασμα της ελευθερίας έρχεται πάντα με το μαχαίρι στα δόντια

«Η εξέγερση στον κόσμο είναι σαν ρωγμή σε ένα τείχος. Η πρώτη αντίδραση είναι να δεις από την άλλη πλευρά. Ύστερα όμως αυτή η ματιά αποδυναμώνει το τείχος και στο τέλος το σκίζει στα δύο»

Subcomandante Marcos

6 Δεκέμβρη 2008: Ένα παράθυρο που κοιτάζει την κοινωνία. Το αφεντικό βρίζει τον υπάλληλό του. Η σερβιτόρα δέχεται σεξιστικά σχόλια απο τους πελάτες. Ο μαθητής αποβάλλεται από το λυκειάρχη λόγω «ανάρμοστης εμφάνισης». Μετανάστες περιμένουν υπομονετικά σε μια ουρά για αίτηση ασύλου. Ο φαντάρος περιμένει να περάσουν 9 μήνες εγκλεισμού, βαρεμάρας και εξευτελισμού της προσωπικότητάς του. Ο μισθωτός περιμένει στο λογιστήριο να πάρει την αποζημίωση: απόλυση λόγω «περικοπών». Η οικογένεια παρακολουθεί παθητικά στις ειδήσεις των 8 τι «πρέπει» να φοβάται. Η ίδια μίζερη, απρόσωπη καθημερινότητα. Σκιές ανθρώπων – μηχανές στην προγραμματισμένη αναπαραγωγή του συστήματος. Το σαββατόβραδο κίβδηλο άλλοθι της διάχυτης απελπισίας. Η εξουσία δείχνει δυνατή, το σύστημα συντηρείται, «ο κόσμος δεν μπορεί να αλλάξει».

Βράδυ 6 Δεκέμβρη 2008, Εξάρχεια: Μια σφαίρα απο όπλο μπάτσου βρίσκει τη καρδιά του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου. Εν ψυχρώ δολοφονία. Το παράθυρο της κοινωνίας ραγίζει. Οι σκιές αποκτούν υπόσταση, σάρκα και οστά. Δεν είναι πια μισθωτοί σκλάβοι, μαθητές, μετανάστες, γυναίκες, άντρες: είναι εξεγερμένοι. Τα σύμβολα της πολιτικής και οικονομικής εξουσίας και καταπίεσης αρπάζουν φωτιά. Ο δρόμος προς την κανονικότητα έμεινε κλειστός για 30 και περισσότερες μέρες από τους εξεγερμένους.

Το ξέσπασμα μπορεί να ήταν αυθόρμητο αλλά οι αιτίες του φτάνουν πέρα από την οργή και το πάθος της στιγμής. Δεν ήταν εξάλλου η μόνη δολοφονία του Κράτους και του Καπιταλισμού. Δεν ξεχνιούνται οι νεκροί μετανάστες, πνιγμένοι στο Αιγαίο, ανατιναγμένοι από νάρκες στα σύνορα, πεταγμένοι σε ένα χαντάκι στην Πέτρου Ράλλη. Δεν ξεχνιούνται οι νεκροί εργάτες, θύματα εργατικών «ατυχημάτων» επειδή το κέρδος των αφεντικών είναι σημαντικότερο από τα μέτρα ασφαλείας που προστατεύουν τη ζωή τους. Ούτε πρόκειται να ξεχαστούνε ποτέ οι τραυματίες και οι νεκροί των διαδηλώσεων, των «εκπυρσοκροτήσεων», της καταστολής.

Η βία αποτυπώνεται και μέσα στην αλλοτριωμένη εργασία, το να δουλεύεις εξαντλητικά ωράρια για το κέρδος του αφεντικού που καρπώνεται την υπεραξία. Το να παίρνεις ψυχοφάρμακα για να αντέξεις την καθημερινή κούρσα της επιβίωσης και του ανταγωνισμού. Το να χάνεσαι σε ένα πλήθος ανθρώπων που ‘χουν μάθει να ενδιαφέρονται μόνο για το ατομικό τους συμφέρον, να ανέρχονται κοινωνικά πατώντας πάνω στους πιο αδύναμους. Σε μια κοινωνία όπου επικρατεί ο ατομικισμός και ο καταναλωτισμός οι λέξεις αλληλεγγύη και αλληλοβοήθεια έχουν διαγραφεί από τις συνειδήσεις. Είμαστε, η συντριπτική πλειονότητα αυτής της κοινωνίας, οι άνθρωποι – μηχανές, οι άνθρωποι – εργαλεία, οι άνθρωποι – εμπορεύματα. Έχουμε όλους τους λόγους του κόσμου να εξεγειρόμαστε.

Ο περσινός Δεκέμβρης έφερε στο προσκήνιο την αντιβία του κινήματος, σπάζοντας το μονοπώλιο της βίας του Κράτους. Υιοθετήθηκαν από χιλιάδες ανθρώπους πρακτικές σύγκρουσης με την αστυνομία στο δρόμο, στοχευμένης καταστροφής καπιταλιστικών και κρατικών συμβόλων, όπως οι τράπεζες και τα υπουργεία. Κι όλες αυτές οι ενέργειες συνεχίστηκαν και ενισχύθηκαν σε πείσμα της συκοφαντίας των εξεγερμένων από τους ρουφιάνους έμμισθους κονδυλοφόρους των μέσων μαζικής «ενημέρωσης».

Η σημαντικότερη παρακαταθήκη όμως των Δεκεμβριανών είναι η ανάδειξη νέων μορφών οργάνωσης αντιθετικών προς το υπάρχον. Η δημιουργία αντιθεσμών όπως οι λαϊκές συνελεύσεις σε κατειλημμένους δημόσιους χώρους και η διαμόρφωση τους σε χώρους αυτοοργάνωσης και συλλογικής λήψης αποφάσεων. Πολλές από αυτές τις δομές, αν και αποτελούν ακόμη μονάχα νησίδες ελευθερίας, παραμένουν και συνεχίζουν τη δράση τους. Όσοι όρισαν την ύπαρξή τους μέσα αυτές τις διαδικασίες δεν θα ανεχτούν ποτέ ξανά να αφήσουν τις ζωές τους στα χέρια των «ειδικών». Η κανονικότητα έχει πλέον διαρρηχθεί. Τα αποξενωμένα μεταξύ τους κοινωνικά υποκείμενα αναζητούν και βρίσκουν το ένα στο πρόσωπο του άλλου συμμάχους.

6/12/2009 το ραντεβού ισχύει κανονικά.

Ιός Κοινωνικής Απελευθέρωσης (Ι.Κ.Α.)

Συγκέντρωση – Πορεία

Κυριακή 6/12, πλατεία Ταχυδρομείου

ώρα 12:00

Πανεκπαιδευτικη Πορεία

Δευτέρα 7/12, πλατεία Ταχυδρομείου

ώρα 12:00

Author: Ιός Κοινωνικής Απελευθέρωσης

Ιός Κοινωνικής Απελευθέρωσης Αναρχική / Αντιεξουσιαστική Συλλογικότητα Λάρισας

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *