Ιός Κοινωνικής Απελευθέρωσης

-“Ληστρική κλοπή κατά συναυτουργία”-Kοίτα ποιος μιλάει…
Το τελευταίο χρονικό διάστημα παρατηρούμε έντονα το φαινόμενο των απαλλοτριώσεων ειδών πρώτης ανάγκης από μεγάλες αλυσίδες Σ.Μ. και το μοίρασμα τους σε πολίτες.Δεν πρόκειται για φιλανθρωπία, αλλά για μια δράση που έχει στόχο το δίκαιο και αυτονόητο, να πάρουμε πίσω τα αγαθά που παράγουμε και χρυσοπληρώνουμε για να καταναλώσουμε.
Στις 11/2/09 ομάδα αναρχικών- αντιεξουσιαστών με καλυμμένα πρόσωπα απαλλοτρίωσε είδη πρώτης ανάγκης από γνωστή αλυσίδα Σ.Μ. στην Λάρισα.Τα προϊόντα μοιράστηκαν στον κόσμο ο οποίος αγκάλιασε την κίνηση στην παρακείμενη λαϊκή αγορά. Η αντίδραση της αστυνομίας ήταν να κάνει 4 προσαγωγές οι οποίες μετατράπηκαν σε συλλήψεις με μοναδικό στοιχείο την πολιτική ταυτότητα των συλληφθέντων, οι οποίοι δικάζονται την 1 Φεβρουαρίου με την κατηγορία της ληστρικής κλοπής κατά συναυτουργία (κακούργημα) .Για την ίδια υπόθεση έχουν οριστεί ήδη 2 δίκες οι οποίες αναβλήθηκαν.Στο πρώτο δικαστήριο η αστυνομία έκανε επίδειξη δύναμης, παρατεταγμένες διμοιρίες των ΜΑΤ στο δικαστικό μέγαρο απαγορεύουν την είσοδο σε κόσμο που ήθελε να παρακολουθήσει την συγκεκριμένη δίκη,ενώ όπως είναι γνωστό οι δίκες είναι δημόσιες και μπορούν να παρακολουθούνται από όλους τους πολίτες.Μετά από πίεση των συνηγόρων υπεράσπισης και των αλληλέγγυων ένα μέρος του κόσμου κατάφερε να μπει στην αίθουσα αφού επιβλήθηκε σωματικός έλεγχος ακόμα και στους δικηγόρους και τους συγγενείς των κατηγορουμένων.
Από τις καταθέσεις των μπάτσων, οι οποίοι αναφέρουν ότι συνέλαβαν τους συγκεκριμένους ανθρώπους επειδή τους γνωρίζουν από τις κινηματικές τους δράσεις και τις πρόσφατες πορείες στην πόλη,είναι ξεκάθαρο ότι η δίωξη είναι πολιτική.Τέτοιου είδους πολιτικές διώξεις εντάσσονται στο κλίμα μηδενικής ανοχής που επιβάλει το κράτος απέναντι σε αγωνιζόμενα κοινωνικά κομμάτια.Τραγικό πρόσφατο παράδειγμα η διαμαρτυρία πολιτών στη Χαλκίδα για την επίσκεψη του προέδρου της δημοκρατίας Παπούλια, όπου η αστυνομία έκανε συλλήψεις με την κατηγορία “προσβολή του προέδρου της δημοκρατίας”.Σε μια άλλη περίπτωση στην Αθήνα ομάδα ατόμων του αναρχικού χώρου έκανε παρέμβαση σε ραδιοφωνικό σταθμό εκφράζοντας την συμπαράστασή της στα φυλακισμένα μέλη της οργάνωσης ”επαναστατικός αγώνας”. Μέσα σε λίγα λεπτά διμοιρίες των ΜΑΤ εισέβαλαν στο σταθμό και συνέλαβαν 20 συντρόφους αποδίδοντάς τους την κατηγορία του εγκωμιασμού τρομοκρατικών πράξεων. Και στις δύο περιπτώσεις γίνεται ξεκάθαρο πως το δικαίωμα της ελεύθερης έκφρασης υφίσταται μόνο όταν δεν είναι εχθρικό προς το καθεστώς.
Δεν μας ξαφνιάζει καθόλου η στάση των πάντα πρόθυμων αστυνομικών και δικαστικών αρχών του ντόπιου και πολυεθνικού κεφαλαίου το οποίο επιτίθεται στα λαϊκά στρώματα καταδικάζοντάς τα σε φτώχεια, ανέχεια, ανασφάλεια και σε ότι άλλο τραβάει η όρεξη των αφεντικών με στόχο την διασφάλιση των κερδών τους. Η πρακτική επιβολή αυτής της μεσαιωνικής κατάστασης γίνεται μέσω των γκλοπ, των βασανιστηρίων και των φυλακίσεων αγωνιστών που τόλμησαν να σηκώσουν το κεφάλι και να σταθούν απέναντί τους.Η όρεξη των μεγαλοκαρχαριών δεν θα σταματήσει παρά μόνο αν τους την κόψουμε εμείς μέσα από τον αγώνα μιας συνειδητοποιημένης κοινωνίας που παλεύει για δικαιοσύνη, αξιοπρέπεια ισότητα και ελευθερία.Τα μέσα ενός τέτοιου αγώνα δεν μπορούν να χαρακτηρίζονται ως νόμιμα ή παράνομα αλλά μόνο ως δίκαια και αναγκαία.
Συγκέντρωση αλληλεγγύης 1/2/2012 , ώρα 9:00 έξω από τα δικαστήρια της Λάρισας.
( αφίσα αλληλεγγύης απο Πρέβεζα)

Η Παναττική – Πανεργατική Απεργία στις 17 Γενάρη να αποτελέσει την απαρχή σκληρών αγώνων
Αποσπάσματα από τις ανακοινώσεις των απεργών της χαλυβουργίας
(από τις πύλες της φωτιάς)
“Στην πύλη της Χαλυβουργίας γράφουμε όλοι μαζί μια ακόμη σελίδα στο μεγάλο βιβλίο των αγώνων του λαού μας.
Σωματεία, άνεργοι, φτωχός λαός, φοιτητές, μαθητές, μας δίνετε υλική βοήθεια από το υστέρημά σας, από το μισθό που δεν έχετε, από το επίδομα ανεργίας που δεν φτάνει. Μας δίνετε δύναμη και πείσμα!
Κλείσαμε μήνα σε απεργία σκληρή και συνεχίζουμε.
Σπάσαμε την σιωπή, αποδείξαμε ότι οι εργάτες έχουμε μεγάλη δύναμη. Οι βιομήχανοι ανησυχούν, ο βιομήχανος Μάνεσης αν και τρομοκρατημένος, δεν είναι μόνος του. Τον στηρίζουν γιατί έχει το ρόλο του λαγού.
Αν τα μέτρα περάσουν στην χαλυβουργία, ανοίγουν διάπλατα τις πόρτες για να μην αφήσουν τίποτα όρθιο. Αν εδώ σπάσουν τα μούτρα τους, τίποτα δεν θα είναι ίδιο και για τα υπόλοιπα εργοστάσια.”
30/11/2011
“Είμαστε όρθιοι, είμαστε ήδη νικητές.
Ο βιομήχανος Μάνεσης ομολόγησε ότι δεν περίμενε τέτοιο αγώνα!
Οι βιομήχανοι στα γύρω εργοστάσια περίμεναν να έχουμε κουραστεί,
να έχουμε πάει για δουλειά με σκυμμένο το κεφάλι, να έχουμε υπογράψει 5ωρο.
Αποδείξαμε ότι οι εργάτες έχουν αστείρευτη δύναμη.
Όλες αυτές τις μέρες, όλο το 24ωρο με βάρδιες περιφρουρούμε την απεργία μας.
Ένιωσαν τη δύναμή μας, και εμείς μάθαμε περισσότερα.
Ξεχωρίζουμε τους φίλους από τους εχθρούς.
Στηριζόμαστε στη δύναμη της αλληλεγγύης.
Η νίκη θα είναι δύσκολη μα θα είναι δική μας.”

Βιώνουμε μια περίοδο όπου καταστρατηγούνται εργασιακά κεκτημένα δεκαετιών, όπου το ντόπιο και διεθνές κεφάλαιο, το κράτος και το ΔΝΤ, επιχειρούν να εξασφαλίσουν την αναπαραγωγή της καπιταλιστικής σχέσης μέσα από την διάλυση του κοινωνικού ιστού και την εξαθλίωση των ζωών μας.
Το πείσμα των απεργών χαλυβουργών που απεργούν για 2ο μήνα και η τεράστια αλληλεγγύη που εκδηλώνεται από διάφορα κομμάτια της κοινωνίας, η απεργία στον Άλτερ, στην Ελευθεροτυπία, στην Μακεδονία, στον Πετζετάκη
και σε πολλούς άλλους χώρους, καθώς και η προσπάθεια να επανακαταληφθεί η πλατεία συντάγματος
είναι τα πρώτα σημάδια αντίδρασης μετά το μούδιασμα που επικράτησε με την αναδίπλωση του κρατικού μηχανισμού και την εξαγγελία κυβέρνησης εθνικής σωτηρίας.

Παρουσιάζεται επιτακτικά την δεδομένη στιγμή η ανάγκη, αλλά και η ευκαιρία, να ξεμπροστιαστούν τα επίσημα συνδικαλιστικά όργανα -δεκανίκια του συστήματος- και να γεννηθούν νέα σε κάθε χώρο δουλειάς οπού θα λειτουργούν με οριζόντιο τρόπο, χωρίς διαμεσολαβητές και εργατοπατέρες.
Οι εργάτες να αναγνωρίσουν τον εαυτό τους ως μια τάξη με κοινά συμφέροντα και όχι ως απλά ξεκομμένα άτομα -έρμαια των αφεντικών.

Είμαστε μαζί με τους απεργούς γιατί όταν κάποιος εργαζόμενος επιλέξει το δρόμο του αγώνα μπορεί να νοιώσει αλληλέγγυος με άλλους εργαζόμενους που επιλέγουν το ίδιο μέσο.
Έτσι ελπίζουμε οτι θα δημιουργηθεί η συνείδηση της αλληλεγγύης και την επόμενη φορά που κάποιος καλοπληρωμένος μεγαλορουφιάνος δημοσιογράφος του άλτερ θα βγει να ρίξει λάσπη σε κάποιο κομμάτι της κοινωνίας που αγωνίζεται, ο κάμεραμαν θα ζουμάρει στα παπούτσια του και ο υπεύθυνος για τον ήχο θα φροντίσει να μην φτάσει η φωνή του στα αυτιά μας.

Οι αγωνιζόμενοι εργάτες, φοιτητές, άνεργοι, μετανάστες δεν θα πρέπει να πέφτουν στα ψευτοδιλήμματα της καθεστωτικής – μοιρολατρούσας αριστεράς που χωρίζουν τα μέσα του αγώνα σε νόμιμα και παράνομα, ενώ ταυτόχρονα περιμένουν την μεγάλη ευκαιρία τον εκλογών έτσι ώστε να εξαργυρώσουν την οργή του κόσμου σε ψήφους.
Δεν υπάρχουν νόμιμα και παράνομα μέσα, το μόνο που υπάρχει είναι δίκιο και άδικο και το να καρπώνεται άλλος τον δικό σου μόχθο είναι άδικο.
Ας απαλλοτριώσουμε λοιπόν τα ράφια των σούπερ μάρκετ και ας διοργανώσουμε λαϊκά συσσίτια,
ας σαμποτάρουμε τις μηχανές παραγωγής των αφεντικών και ας απαγάγουμε τους εργοστασιάρχες,
πράγμα που συμβαίνει ακόμα και σήμερα στα εργοστάσια της Γαλλίας ως μέσο πίεσης για να ικανοποιηθούν αιτήματα απεργών.
Η ΑΥΤΟΔΙΕΥΘΥΝΣΗ ΤΩΝ ΕΡΓΑΤΩΝ ΘΑ ΓΙΝΕΙ Ο ΤΑΦΟΣ ΤΩΝ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΩΝ

Στην κεντρικη πλατεία λαρισας πραγματοποιηθηκε μοιρασμα 800 κειμενων (κειμενο απο απατρις) και κρεμαστηκε πανο αλληλεγγυης στους συλληφθεντες του φλας!

καμια διωξη στους συντροφους μας

ειμαστε ολοι τρομοκρατες

Η χούντα του τότε ήταν στρατιωτική
Η εξέγερση του Πολυτεχνείου γίνεται πιο επίκαιρη από ποτέ. Δεν αποτελεί απλά μία επέτειο ή ένα μνημόσυνο, αλλά είναι εκεί για να μας θυμίζει πως με πρωτοβουλία μίας ομάδας φοιτητών για αποχή από τα μαθήματα, στις 5 Φεβρουαρίου του 1973, ξεκίνησε μία σειρά από διαδηλώσεις , που κλιμακώθηκαν σχεδόν σε αντιχουντική εξέγερση και έληξαν με αιματοχυσία το πρωί της 17ης Νοεμβρίου. Μία εξέγερση επηρεασμένη από τα φοιτητικά κινήματα του ΄60, και ιδιαίτερα από τον Μάη του ΄68, που κατορθώνει να αναταράξει το πολιτικό σκηνικό εκείνης της εποχής και να αποτελέσει αφορμή για την πτώση του δικτατορικού καθεστώτος. Η καταστολή της ωμή και βίαιη όσο ποτέ, με επέμβαση του στρατού, ο οποίος ρίχνει την κεντρική πύλη ενώ βρισκόταν πάνω φοιτητές, με είσοδο μίας μονάδας ενόπλων στρατιωτικών των ΛΟΚ, με αστυνομικές δυνάμεις που περιμένουν στα δύο πεζοδρόμια της Στουρνάρη και επιτίθενται σε φοιτητές και με ελεύθερους σκοπευτές της αστυνομίας να ανοίγουν πυρ από γειτονικές ταράτσες, ενώ άντρες της ΚΥΠ καταδιώκουν τους εξεγερθέντες.

Η χούντα του σήμερα είναι τραπεζική
Κυρίαρχος του παγκόσμιου παιχνιδιού τότε και τώρα παραμένει ο καπιταλισμός. Απανταχού εκφραστές του είναι τα εκάστοτε πολιτικά φερέφωνα που εξυπηρετούν τα συμφέροντα του ανά τον κόσμο. Η πιο πρόσφατη απόδειξη αυτού, τα όσα κωμικοτραγικά πολιτικά γεγονότα λαμβάνουν χώρα στη δική μας κοινωνία. Οι μαριονέτες του καπιταλισμού αποφάσισαν να ορίσουν ως πρωθυπουργό έναν τραπεζίτη, με γνωστό και μεμπτό παρελθόν, που υπό την αιγίδα 3 κομμάτων ανέλαβε με αξιώσεις να μετατρέψει τη χώρα σε ένα φιλελεύθερο παράδεισο πολυεθνικών εταιριών. Το οργανωμένο σχέδιο εξόντωσης των κοινωνικών δομών έχει και όνομα: κυβέρνηση εθνικής σωτηρίας. Φυσικά, ας μη γελιόμαστε, η σωτηρία αφορά στα συμφέροντα των «μεγάλων» και «ισχυρών». Από άποψη πολιτικής επιστήμης, η κυβέρνηση εθνικής σωτηρίας ορίζεται ως η κυβέρνηση που αποτελείται από όλα ή τουλάχιστον δύο κόμματα του κοινοβουλίου, η οποία συγκροτείται εν καιρώ κρίσης και με σκοπό να ξεπεραστεί αυτή η κρίση με όσο το δυνατόν λιγότερες κομματικές προστριβές. Αυτό το νέο καρκινικό μόρφωμα της πολιτικής δεν είναι πρωτοτυπία του ελληνικού συστήματος. Είναι επακόλουθο της παγκοσμιοποίησης και της ανάδυσης της οικονομικής κρίσης. Παγκοσμίως, σοβαρά κοινωνικά προβλήματα πλέον θεωρούνται οι δόσεις του ΔΝΤ, η σύναψη δανείων, η άνοδος του χρηματιστηρίου και οι πλεονασματικοί προϋπολογισμοί. Η υγεία, η παιδεία, η κοινωνική ασφάλιση έχουν καταστεί απλά εμπορεύματα θυσιαζόμενα στο βωμό της μίζας και του πλουτισμού.
Και τότε και τώρα, οι πολιτικές συνθήκες παραμένουν ίδιες, μόνο που στο πολιτικό σκηνικό έχουμε την εισαγωγή νέων όρων, νέων εννοιών, μεγαλύτερων συμφερόντων λόγω της ευρείας εξάπλωσης του καπιταλιστικού συστήματος, μεγαλύτερη καταπίεση και πιο βίαιη καταστολή. Αυτοί όμως που δεν αλλάζουν όνομα είναι εκείνοι που δεν έπαψαν να βρίσκονται απέναντι σε όλα αυτά, αποφασισμένοι να σπάσουν τις αλυσίδες εξουσιαστή και εξουσιαζόμενου, δηλαδή οι εξεγερμένοι και οι κοινωνικοί επαναστάτες.

Η αποδοχή της σκλαβιάς παράγει υποταγή και η υποταγή συνενοχή. Σε μία κοινωνία που έχει διαστρεβλώσει τα πάντα, που παρουσιάζει το ψέμα για αλήθεια, τη ραδιουργία για εξυπνάδα, τη ρουφιανιά για κοινωνική εξέλιξη, που προάγει τη μετριότητα και την ημιμάθεια για προτερήματα , που χαρακτηρίζει τους γνήσιους αγωνιστές εγκληματίες και τους πραγματικούς εγκληματίες για πρότυπα, η παρουσία μας στους δρόμους είναι πιο απαραίτητη από ποτέ και η άμεση αντίδραση μας επιτακτική ανάγκη.

ΟΤΑΝ Ο ΛΑΟΣ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΤΟΝ ΚΙΝΔΥΝΟ ΤΗΣ ΤΥΡΑΝΝΙΑΣ,
ΔΙΑΛΕΓΕΙ Ή ΤΙΣ ΑΛΥΣΙΔΕΣ Ή ΤΑ ΟΠΛΑ

H αντιρατσιστική πρωτοβουλία Λάρισας καλεί όλες τις συλλογικότητες αλλά και τους πολίτες να συμμετέχουν. Παράλληλα στην ανακοίνωση της ενημερώνει για τους άξονες στους οποίους θα κινηθεί φέτος το φεστιβάλ, ανάμεσα τους το εργατικό κίνημα, η κοινωνική αλληλεγγύη, οι ελεύθεροι χώροι, η άνοδος του φασισμού, η Παλιστίνη και οι εξελίξεις στον αραβικό κόσμο, αλλά και ο κινηματογράφος.

Αναλυτικά η ανακοίνωση έχει ως εξής:
Η Αντιρατσιστική Πρωτοβουλία Λάρισας διοργανώνει στις 23-24 Σεπτεμβρίου , στην κεντρική πλατεία της πόλης για όγδοη συνεχή χρονιά το 8ο Αντιρατσιστικό Φεστιβάλ με κεντρικό σύνθημα : «Από τα μονοπάτια του φόβου, στους δρόμους της αλληλεγγύης».

Ένα διήμερο εναντίον κάθε είδους ρατσισμού, ένα διήμερο προβολής, σύνθεσης, ζύμωσης, παρουσίασης και συνύπαρξης κάθε προσπάθειας, δράσης, ιδέας εναντίον των ρατσισμών, μια γιορτή του αντιρατσιστικού κινήματος της πόλης, των αγώνων του και των προταγμάτων του.

Σε αυτήν την προσπάθεια καλούμε κάθε συλλογικότητα, οργάνωση, σύλλογο, ομάδα, οργανισμό, σχήμα καθώς και μεμονωμένα πρόσωπα που συμβαδίζουν με το πνεύμα και τις ιδέες του φεστιβάλ και του αντιρατσιστικού κινήματος να συμμετέχουν ενεργά με την φυσική τους παρουσία, με το υλικό τους, με την εμπειρία τους και την διάθεσή τους.

Φέτος, η διάρθρωση του φεστιβάλ θα περιέχει χώρους (περίπτερα) θεματικών ενοτήτων και όχι αυτοτελή «τραπεζάκια» συλλογικοτήτων. Εκεί η κάθε συλλογικότητα μπορεί να συμμετέχει όπως η ίδια κρίνει πρόσφορο και θεμιτό με την φυσική της παρουσία και με το υλικό της που θα σχετίζεται με το περιεχόμενο της θεματικής.

Η κάθε συλλογικότητα και μεμονωμένα πρόσωπα εννοείται πως μπορούν να συμμετέχουν και στις συνελεύσεις της αντιρατσιστικής πρωτοβουλίας Λάρισας (όπως πάντα άλλωστε.) που αυτό το διάστημα επικεντρώνονται στην προετοιμασία του φεστιβάλ αλλά και στις ομάδες των θεματικών που επιλέγουν και συνδιαμορφώνουν κείμενα και υλικό για τα αντίστοιχα περίπτερα των θεματικών (κάτι που θα μας έδινε ιδιαίτερη χαρά.).

Οι θεματικές του φετινού φεστιβάλ θα είναι οι εξής:

1. Εργατικό κίνημα και μετανάστευση

2. Κοινωνικά κινήματα και Δίκτυα αλληλεγγύης

3. Η 7η τέχνη συναντά το ρατσισμό

4. Αστικό Περιβάλλον, ελεύθεροι χώροι και κοινωνικοί αποκλεισμοί

5. Ακροδεξιά-Φασισμός

6. Παλαιστίνη – ΓΑΖΑ- Αραβικές Εξεγέρσεις

Επιπρόσθετα θα υπάρξουν εκθέσεις ζωγραφικής, βιβλιοπωλείο, συζητήσεις
Αντιρατσιστική Πρωτοβουλία Λάρισας

Πορεια πραγματοποιήθηκε στις 28/06 κατα την οποία πραγματοποιήθηκαν παρεμβάσεις σε πολυεθνικες οπως στο ζαρα,μπερσκα και στην εθνικη τραπεζα.Στη συνέχεια η πορεία κατευθύνθηκε προς το κτηριο της περιφεριας οπου γραφτηκαν συνθηματα και μοιράστηκαν φυλλάδια εν όψη της 2ημερης απεργίας.
Η συγκεντρωση του ΠΑΜΕ ειχε γυρω στα 300 ατομα απο πισω ακολουθουσε το μλποκ της ΑΝΤΑΡΣΥΑΣ γυρω στα 50 ατομα ενω οι αγανακτησμενοι ξεκινησαν μονοι τους λιγο αργοτερα γυρω στα 50 ατομα.
Γενικά η συμμετοχή δεν ήταν ικανοποιητική για τα δεδομένα της πόλης και τη σημαντικότητα της απεργίας.

το ρανεβου αναννεωθηκε για
αυριο 9.30 πλατεια Ταχυδρομειου

Αφησες κεφάλαιο και κράτος να σε ληστεύουν με τον εκβιασμό της ανεργίας,εν όψη οικονομικής κρίσης,μην τους αφησεις να πάρουν και τα τελευταία που σου απέμειναν,
ΜΗΝ ΑΦΗΣΕΙΣ ΤΟ ΜΕΣΟΠΡΟΘΕΣΜΟ ΝΑ ΠΕΡΑΣΕΙ. ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΣΗ στη δουλεια, την γειτονια, στην εκπαιδευση και σε καθε πεδιο της ζωης μας.
15/06 ΑΠΕΡΓΟΥΜΕ – ΑΝΤΙΣΤΕΚΟΜΑΣΤΕ – ΔΙΕΚΔΙΚΟΥΜΕ