Category: Ανακοινώσεις

Η χούντα του τότε ήταν στρατιωτική
Η εξέγερση του Πολυτεχνείου γίνεται πιο επίκαιρη από ποτέ. Δεν αποτελεί απλά μία επέτειο ή ένα μνημόσυνο, αλλά είναι εκεί για να μας θυμίζει πως με πρωτοβουλία μίας ομάδας φοιτητών για αποχή από τα μαθήματα, στις 5 Φεβρουαρίου του 1973, ξεκίνησε μία σειρά από διαδηλώσεις , που κλιμακώθηκαν σχεδόν σε αντιχουντική εξέγερση και έληξαν με αιματοχυσία το πρωί της 17ης Νοεμβρίου. Μία εξέγερση επηρεασμένη από τα φοιτητικά κινήματα του ΄60, και ιδιαίτερα από τον Μάη του ΄68, που κατορθώνει να αναταράξει το πολιτικό σκηνικό εκείνης της εποχής και να αποτελέσει αφορμή για την πτώση του δικτατορικού καθεστώτος. Η καταστολή της ωμή και βίαιη όσο ποτέ, με επέμβαση του στρατού, ο οποίος ρίχνει την κεντρική πύλη ενώ βρισκόταν πάνω φοιτητές, με είσοδο μίας μονάδας ενόπλων στρατιωτικών των ΛΟΚ, με αστυνομικές δυνάμεις που περιμένουν στα δύο πεζοδρόμια της Στουρνάρη και επιτίθενται σε φοιτητές και με ελεύθερους σκοπευτές της αστυνομίας να ανοίγουν πυρ από γειτονικές ταράτσες, ενώ άντρες της ΚΥΠ καταδιώκουν τους εξεγερθέντες.

Η χούντα του σήμερα είναι τραπεζική
Κυρίαρχος του παγκόσμιου παιχνιδιού τότε και τώρα παραμένει ο καπιταλισμός. Απανταχού εκφραστές του είναι τα εκάστοτε πολιτικά φερέφωνα που εξυπηρετούν τα συμφέροντα του ανά τον κόσμο. Η πιο πρόσφατη απόδειξη αυτού, τα όσα κωμικοτραγικά πολιτικά γεγονότα λαμβάνουν χώρα στη δική μας κοινωνία. Οι μαριονέτες του καπιταλισμού αποφάσισαν να ορίσουν ως πρωθυπουργό έναν τραπεζίτη, με γνωστό και μεμπτό παρελθόν, που υπό την αιγίδα 3 κομμάτων ανέλαβε με αξιώσεις να μετατρέψει τη χώρα σε ένα φιλελεύθερο παράδεισο πολυεθνικών εταιριών. Το οργανωμένο σχέδιο εξόντωσης των κοινωνικών δομών έχει και όνομα: κυβέρνηση εθνικής σωτηρίας. Φυσικά, ας μη γελιόμαστε, η σωτηρία αφορά στα συμφέροντα των «μεγάλων» και «ισχυρών». Από άποψη πολιτικής επιστήμης, η κυβέρνηση εθνικής σωτηρίας ορίζεται ως η κυβέρνηση που αποτελείται από όλα ή τουλάχιστον δύο κόμματα του κοινοβουλίου, η οποία συγκροτείται εν καιρώ κρίσης και με σκοπό να ξεπεραστεί αυτή η κρίση με όσο το δυνατόν λιγότερες κομματικές προστριβές. Αυτό το νέο καρκινικό μόρφωμα της πολιτικής δεν είναι πρωτοτυπία του ελληνικού συστήματος. Είναι επακόλουθο της παγκοσμιοποίησης και της ανάδυσης της οικονομικής κρίσης. Παγκοσμίως, σοβαρά κοινωνικά προβλήματα πλέον θεωρούνται οι δόσεις του ΔΝΤ, η σύναψη δανείων, η άνοδος του χρηματιστηρίου και οι πλεονασματικοί προϋπολογισμοί. Η υγεία, η παιδεία, η κοινωνική ασφάλιση έχουν καταστεί απλά εμπορεύματα θυσιαζόμενα στο βωμό της μίζας και του πλουτισμού.
Και τότε και τώρα, οι πολιτικές συνθήκες παραμένουν ίδιες, μόνο που στο πολιτικό σκηνικό έχουμε την εισαγωγή νέων όρων, νέων εννοιών, μεγαλύτερων συμφερόντων λόγω της ευρείας εξάπλωσης του καπιταλιστικού συστήματος, μεγαλύτερη καταπίεση και πιο βίαιη καταστολή. Αυτοί όμως που δεν αλλάζουν όνομα είναι εκείνοι που δεν έπαψαν να βρίσκονται απέναντι σε όλα αυτά, αποφασισμένοι να σπάσουν τις αλυσίδες εξουσιαστή και εξουσιαζόμενου, δηλαδή οι εξεγερμένοι και οι κοινωνικοί επαναστάτες.

Η αποδοχή της σκλαβιάς παράγει υποταγή και η υποταγή συνενοχή. Σε μία κοινωνία που έχει διαστρεβλώσει τα πάντα, που παρουσιάζει το ψέμα για αλήθεια, τη ραδιουργία για εξυπνάδα, τη ρουφιανιά για κοινωνική εξέλιξη, που προάγει τη μετριότητα και την ημιμάθεια για προτερήματα , που χαρακτηρίζει τους γνήσιους αγωνιστές εγκληματίες και τους πραγματικούς εγκληματίες για πρότυπα, η παρουσία μας στους δρόμους είναι πιο απαραίτητη από ποτέ και η άμεση αντίδραση μας επιτακτική ανάγκη.

ΟΤΑΝ Ο ΛΑΟΣ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΤΟΝ ΚΙΝΔΥΝΟ ΤΗΣ ΤΥΡΑΝΝΙΑΣ,
ΔΙΑΛΕΓΕΙ Ή ΤΙΣ ΑΛΥΣΙΔΕΣ Ή ΤΑ ΟΠΛΑ

H αντιρατσιστική πρωτοβουλία Λάρισας καλεί όλες τις συλλογικότητες αλλά και τους πολίτες να συμμετέχουν. Παράλληλα στην ανακοίνωση της ενημερώνει για τους άξονες στους οποίους θα κινηθεί φέτος το φεστιβάλ, ανάμεσα τους το εργατικό κίνημα, η κοινωνική αλληλεγγύη, οι ελεύθεροι χώροι, η άνοδος του φασισμού, η Παλιστίνη και οι εξελίξεις στον αραβικό κόσμο, αλλά και ο κινηματογράφος.

Αναλυτικά η ανακοίνωση έχει ως εξής:
Η Αντιρατσιστική Πρωτοβουλία Λάρισας διοργανώνει στις 23-24 Σεπτεμβρίου , στην κεντρική πλατεία της πόλης για όγδοη συνεχή χρονιά το 8ο Αντιρατσιστικό Φεστιβάλ με κεντρικό σύνθημα : «Από τα μονοπάτια του φόβου, στους δρόμους της αλληλεγγύης».

Ένα διήμερο εναντίον κάθε είδους ρατσισμού, ένα διήμερο προβολής, σύνθεσης, ζύμωσης, παρουσίασης και συνύπαρξης κάθε προσπάθειας, δράσης, ιδέας εναντίον των ρατσισμών, μια γιορτή του αντιρατσιστικού κινήματος της πόλης, των αγώνων του και των προταγμάτων του.

Σε αυτήν την προσπάθεια καλούμε κάθε συλλογικότητα, οργάνωση, σύλλογο, ομάδα, οργανισμό, σχήμα καθώς και μεμονωμένα πρόσωπα που συμβαδίζουν με το πνεύμα και τις ιδέες του φεστιβάλ και του αντιρατσιστικού κινήματος να συμμετέχουν ενεργά με την φυσική τους παρουσία, με το υλικό τους, με την εμπειρία τους και την διάθεσή τους.

Φέτος, η διάρθρωση του φεστιβάλ θα περιέχει χώρους (περίπτερα) θεματικών ενοτήτων και όχι αυτοτελή «τραπεζάκια» συλλογικοτήτων. Εκεί η κάθε συλλογικότητα μπορεί να συμμετέχει όπως η ίδια κρίνει πρόσφορο και θεμιτό με την φυσική της παρουσία και με το υλικό της που θα σχετίζεται με το περιεχόμενο της θεματικής.

Η κάθε συλλογικότητα και μεμονωμένα πρόσωπα εννοείται πως μπορούν να συμμετέχουν και στις συνελεύσεις της αντιρατσιστικής πρωτοβουλίας Λάρισας (όπως πάντα άλλωστε.) που αυτό το διάστημα επικεντρώνονται στην προετοιμασία του φεστιβάλ αλλά και στις ομάδες των θεματικών που επιλέγουν και συνδιαμορφώνουν κείμενα και υλικό για τα αντίστοιχα περίπτερα των θεματικών (κάτι που θα μας έδινε ιδιαίτερη χαρά.).

Οι θεματικές του φετινού φεστιβάλ θα είναι οι εξής:

1. Εργατικό κίνημα και μετανάστευση

2. Κοινωνικά κινήματα και Δίκτυα αλληλεγγύης

3. Η 7η τέχνη συναντά το ρατσισμό

4. Αστικό Περιβάλλον, ελεύθεροι χώροι και κοινωνικοί αποκλεισμοί

5. Ακροδεξιά-Φασισμός

6. Παλαιστίνη – ΓΑΖΑ- Αραβικές Εξεγέρσεις

Επιπρόσθετα θα υπάρξουν εκθέσεις ζωγραφικής, βιβλιοπωλείο, συζητήσεις
Αντιρατσιστική Πρωτοβουλία Λάρισας

Αφησες κεφάλαιο και κράτος να σε ληστεύουν με τον εκβιασμό της ανεργίας,εν όψη οικονομικής κρίσης,μην τους αφησεις να πάρουν και τα τελευταία που σου απέμειναν,
ΜΗΝ ΑΦΗΣΕΙΣ ΤΟ ΜΕΣΟΠΡΟΘΕΣΜΟ ΝΑ ΠΕΡΑΣΕΙ. ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΣΗ στη δουλεια, την γειτονια, στην εκπαιδευση και σε καθε πεδιο της ζωης μας.
15/06 ΑΠΕΡΓΟΥΜΕ – ΑΝΤΙΣΤΕΚΟΜΑΣΤΕ – ΔΙΕΚΔΙΚΟΥΜΕ

Spreads, τρόικα, αναδιάρθρωση, ΔΝΤ, κρίση, κρίση, κρίση… Τον τελευταίο χρόνο, media και θεσμοί χρησιμοποιούν τους δυσνόητους κώδικες και τη γλώσσα της οικονομίας, των στοιχείων και των αριθμών ώστε η κοινωνια να μπερδεύεται και να ζει δεσμευμένη σε ένα αβέβαιο παρόν και μέλλον.Μειώσεις μισθών, καταπάτηση εργασιακών δικαιωμάτων, κατάργηση δημόσιας υγείας και παιδείας, αυξήσεις στις συγκοινωνίες και και και…
Μετά από ατελείωτες ώρες δουλειάς, που τσακίζουν σώμα και μυαλό, παρακολουθολυμε μουδιασμένοι στην πολυθρόνα μας τηλεπαρουσιαστές και πολιτικούς να μας λένε με θράσος να κάνουμε υπομονή, να σκύψουμε το κεφάλι και να στηρίξουμε τα συμφέροντά τους.
Υπάρχει όμως κόσμος που ακόμη και με το μαχαίρι στο λαιμό, αρνείται να παραμείνει θεατής στη φάρσα που στήνεται μπροστά του για να καλυφθούν τα σιχαμένα εγκλήματά τους. Γιατί το παιχνίδι της εξουσίας είναι πια γνωστό. Η οικονομική κρίση δεν ωφείλεται απλά σε λάθος χειρισμούς και πολιτικές, ούτε είναι μπόρα που θα περάσει. Εξυπηρετεί το ίδιο το καπιταλιστικό σύστημα, που μέσα από τις στάχτες του θα ξαναγεννηθεί, κάτι που χρόνια τώρα επαναλαμβάνεται στην ιστορία.
Οι πλούσιοι πλουσιότεροι και οι φτωχοί φτωχότεροι. Η εξουσία διαιρεί και βασιλεύει. Αποχαυνώνοντάς μας, τρομοκρατώντας μας και στρέφοντας το ένα κομμάτι της κοινωνίας απέναντι στο άλλο, σκοπό έχει να μας εθίσει στο ψεύτικο όνειρο των “ευκαιριών” του καπιταλιστικού κόσμου.
Εμείς νιώθουμε την ανάγκη και την επιθυμία να βγούμε από το ατομικό μας καβούκι. Μαζί με τον κόσμο που εξοργίζεται με όλους αυτούς, που έχουν το θράσος να μας λένε ότι ξέρουν να σκέφτονται για μας, να αποφασίζουν για μας, να κόβουν και να ράβουν τα μέτρα τους στις δικιές μας πλάτες.
Κάτω στους δρόμους λοιπόν, στις γειτονιές, στους εργασιακούς χώρους, όποιος ξεφεύγει από κάθε καθήκον και κοινωνικό καταναγκασμό, σπάει τη σιωπή και τη δουλική καθημερινότητα. Δε χρειαζόμαστε κράτη και αφεντικά για να ζήσουμε. Το εργοστάσιο μπορεί να δουλεύει χωρίς αφεντικό, στα χέρια των εργατών και εργατριών, δρώντας οργανωμένα και συλλογικά. Οι κοινωνίες μπορούν να λειτουργούν εύρυθμα, μέσα από αμμεσοδημοκρατικές συνελεύσεις, χωρίς εκλεγμένους ηγεμόνες.
Δεν το χρειαζόμαστε το σάπιο σύστημά τους. Όχι πια υπόδουλοι στα χέρια τους, αλλά σύμμαχοι στην ανατροπή και καταστροφή τους για το τέλος κάθε καταπίεσης. Καλούμε σε άγριες απεργίες διαρκείας, εκεί όπου διεκδικούμε την αξιοπρέπειά μας ενάντια στις αυθαιρεσίες της κυρίαρχης μειονότητας. Εκεί που κάθε ελεύθερο πνεύμα αντιλαμβάνεται και εκδηλώνει τη συλλογική του συνείδηση.
Είναι ωραία εκείνη η στιγμή που εξαπολύεται μια επίθεση
ενάντια στην τάξη αυτού του κόσμου
Όλοι και Όλες στην απεργία 11 Μάη
Ιός Κοινωνικής Απελευθέρωσης