Αφισα για την πορεια την Τεταρτη 10/02 του Ανεξαρτητου πανεκπαιδευτικου συντονιστικου Μαθητων-φοιτητων-καθηγητων

Tο παρακάτω κείμενο μοιράστηκε απο το Ανεξάρτητο Πανεκπαιδευτικό συντονιστικό μαθητών-φοιτητών-καθηγητών για το εν λογω γεγονός.

ΑΓΩΝΑΣ ΜΕ ΑΠΕΡΓΙΕΣ – ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ – ΔΙΑΔΗΛΩΣΕΙΣ

Το Ανεξάρτητο Πανεκπαιδευτικό Συντονιστικό Λάρισας δημιουργήθηκε από την ανάγκη ενός ουσιαστικού διαλόγου επί ίσοις όροις από όλα τα μέρη της εκπαιδευτικής κοινότητας.

Μαθητές – φοιτητές – καθηγητές βρίσκονται αιχμάλωτοι ενός πολύ καλά στημένου εκπαιδευτικού συστήματος, πλήρως ελεγχόμενου από το Κράτος και το Κεφάλαιο. Το σχολείο αναπαράγει την κυρίαρχη ιδεολογία και όλες τις εξουσιαστικές δομές και σχέσεις που διαιωνίζουν το σύστημα μέσω του περιεχομένου της γνώσης, του τρόπου διδασκαλίας και της πειθαρχίας.

Αποφασίσαμε να δράσουμε από κοινού άνθρωποι που αρνούμαστε αυτό το σχολείο και ονειρευόμαστε ένα ελεύθερο σχολείο σε μια άλλη κοινωνία.

Η δεύτερη ανάγκη που συντέλεσε στην δημιουργία του συντονιστικού αφορά τον τρόπο οργάνωσης και δράσης των κινημάτων που αναπτύχθηκαν στον εκπαιδευτικό χώρο μέχρι τώρα. Τα υπάρχοντα συνδικαλιστικά όργανα βρίσκονται υπό την ομηρία πολιτικάντηδων που σκοπό έχουν να εξυπηρετήσουν προσωπικά ή κομματικά συμφέροντα. Όταν έβλεπαν ότι η κατάσταση ξεφεύγει από τα χέρια τους και το κίνημα μπορεί πραγματικά να “απειλήσει”, προέτρεπαν να σπάσουν οι καταλήψεις, οι απεργίες και οι διαδηλώσεις. Το αποτέλεσμα είναι όλα τα κομμάτια της εκπαιδευτικής κοινότητας να έχουμε νοιώσει προδομένα όλες εκείνες τις φορές που προσπαθήσαμε να διεκδικήσουμε στο δρόμο τα αυτονόητα και να καλλιεργείται ένα κλίμα ηττοπάθειας και λογικής ότι τίποτα δεν πρόκειται να αλλάξει προς το καλύτερο.

Το να μην εμπιστευόμαστε τα υπάρχοντα συνδικαλιστικά όργανα δεν είναι αρκετό. Με τη δημιουργία αυτού του συντονιστικού προτείνουμε μια οργάνωση των αγώνων μας από εμάς τους ίδιους, αμεσοδημοκρατικά και αδιαμεσολάβητα, προωθώντας την κοινωνική αλληλεγγύη. Σκοπός μας είναι ο καθηγητής να βρίσκεται στο πλευρό του μαθητή και του φοιτητή και το αντίστροφο.

Στις 10/2 η ΑΔΕΔΥ κηρύσσει απεργία όλων των δημοσίων υπαλλήλων με αφορμή τα νέα οικονομικά μέτρα που παίρνει η κυβέρνηση ενόψει της “οικονομικής κρίσης”. Άλλη μια απεργία για να αποπροσανατολιστεί ο κόσμος της εργασίας και να νοιώσει ότι δεν είναι εντελώς προδομένος από τα συνδικαλιστικά όργανα. Άλλη μια απεργία βιτρίνας όπου τα αφεντικά, είτε πρόκειται για ιδιώτες είτε για το Κράτος, δεν έχουν τίποτα να φοβηθούν και οι καταπιεσμένοι τίποτα να ελπίζουν. Παρ’ όλη την κριτική μας σ’ αυτού του τύπου τις απεργίες, προτιμούμε να συμμετέχουμε και να διαδηλώνουμε διότι, όποιοι και να είναι οι όροι με τους οποίους καλείται αυτή η απεργία, δεν παύει να είναι άμεσο αποτέλεσμα της κοινωνικής πίεσης, της οργής και της δυσφορίας του κόσμου. Επιπλέον, κάθε παρουσία στο δρόμο αποτελεί μια αφορμή για ζύμωση αγωνιστικού Λόγου και ενίσχυση μιας στάσης αντίστασης.

Κατεβαίνουμε στο δρόμο με αφορμή τα πρόσφατα δυσμενή οικονομικά μέτρα, γνωρίζοντας όμως ότι το πρόβλημα είναι πολύ βαθύτερο. Εντοπίζεται στο υπάρχον καπιταλιστικό σύστημα που γεννάει τις κρίσεις, τη φτώχεια και την ταξική ανισότητα. Για παράδειγμα, ενώ νέες τεχνολογίες εφευρίσκονται και εφαρμόζονται, τα μέσα παραγωγής εξελίσσονται και η παραγωγή αυξάνεται, ζούμε το “παράδοξο” οι ώρες εργασίας να αυξάνονται (με μείωση των αποδοχών), όλο και περισσότεροι άνθρωποι να μένουν άνεργοι, εκατομμύρια άνθρωποι να βρίσκονται κάτω από τα όρια της φτώχειας και της πείνας και η οικολογική καταστροφή του πλανήτη να εντείνεται με ραγδαίους ρυθμούς.

Το εκπαιδευτικό σύστημα δεν μπορεί παρά να έχει οργανική σχέση με το Κεφάλαιο και τους νόμους της αγοράς. Η “σοσιαλιστική” κυβέρνηση, και με τις οδηγίες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, θέλει να εντάξει και τα τελευταία ψήγματα δημόσιας και δωρεάν Παιδείας στη λογική του κέρδους. Στην εισηγητική έκθεση του προϋπολογισμού αναφέρεται: “Με τον προϋπολογισμό επιχειρείται η χρηματοδότηση εκπαιδευτικών πολιτικών που στοχεύουν στη θεσμοθέτηση συστήματος αξιολόγησης των υπηρεσιών εκπαίδευσης που παρέχουν τα εκπαιδευτικά ιδρύματα των τριών βαθμίδων με βάση τις αρχές της αποτελεσματικότητας, αποδοτικότητας και οικονομίας.”

Παρ’ όλους τους ξεκάθαρους στόχους της κυβέρνησης, η τοπική ΕΛΜΕ δεν ψήφισε τη συμμετοχή στην απεργία και κρατάει παθητική στάση απέναντι στις εξελίξεις.

Το Ανεξάρτητο Πανεκπαιδευτικό Συντονιστικό Λάρισας καταγγέλλει επίσης την μη ψήφιση από τη συνέλευση της τοπικής ΕΛΜΕ του ψηφίσματος που αφορούσε την απόκτηση ελληνικής ιθαγένειας από όλα τα παιδιά των μεταναστών που ζούνε, μεγαλώνουν και πηγαίνουν στα ελληνικά σχολεία, ανεξάρτητα από την κατάσταση, οικονομική ή νομική, των γονιών τους. Θεωρούμε ότι είναι αυτονόητο πανανθρώπινο δικαίωμα ένας άνθρωπος, ασχέτως καταγωγής, θρησκείας ή “χρώματος”, να έχει στον τόπο όπου ζει και μεγαλώνει ίσα δικαιώματα και ίσες ευκαιρίες με όλους τους άλλους.

Καλούμε στην επόμενη συνέλευση του Ανεξάρτητου Πανεκπαιδευτικού Συντονιστικού Λάρισας που θα γίνει στο κτίριο Κατσίγρα της ιατρικής σχολής την Παρασκευή 12 Φεβρουαρίου και ώρα 20:30.

ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ σε όλα τα νέα μέτρα

ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΣΗ σε όλους τους χώρους εκπαίδευσης κι εργασίας

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ σε όλους τους αγώνες

Παρεμβαση για την δικη Κορκονέα.Καμία ανοχή στον μπάτσο δολοφόνο Κορκονέα και στο συνεργό του Σαραλιώτη

Όταν ο Κορκονέας και ο Σαραλιώτης σήκωναν τα όπλα τους ενάντια στον Αλέξανδρο Γρηγορόπουλο το βράδυ της 6ης Δεκεμβρίου 2008, δεν μπορούσαν ίσως να φανταστούν τις επιπτώσεις του εγκλήματός τους, την μεγαλειώδη εξέγερση που ακολούθησε. Ίσως η όποια αναλυτική τους ικανότητα τυφλώθηκε από ένα κρεσέντο φασιστικού μίσους. Ίσως όμως και να υπολόγισαν σε κάτι άλλο: στην ατιμωτησία που ακολουθεί διαχρονικά τις εξάρσεις της αστυνομικής βίας. Οι συνήθης εσωτερική διαδικασία της Ένορκης Διοικητικής Εξέτασης (ΕΔΕ) σπάνια καταλήγει στην ενοχή ενός αστυνομικού1 και ακόμη πιο σπάνια τον παραπέμπει στην «Δικαιοσύνη». Αλλά ακόμη κι αν η υπόθεση φτάσει στα δικαστήρια, συνηθίζεται ο κατηγορούμενος είτε να αθωώνεται είτε να «πέφτει στα μαλακά»2.

Ο Χρυσοχοϊδης, από τότε που ανέλαβε το υπουργείο Δημόσιας Τάξης, δήλωσε πως κάθε «παραβάτης αστυνομικός θα τιμωρείται». Αυτή η στάση αποτελεί φαινομενικά μία «πρόοδο» σε σχέση με τις παλιότερες λογικές ξεδιάντροπης συγκάλυψης ανάλογων γεγονότων. Στην πράξη όμως πρόκειται για μία έξυπνη επικοινωνιακή τακτική που ρίχνει την ευθύνη στον κάθε ξεχωριστό μπάτσο, αποσείοντας την ευθύνη του υπουργείου και της ίδιας της διοίκησης της αστυνομίας. Πρόκειται για τη «σπαρτιάτικη» λογική του «κλέψε αλλά αν σε πιάσουμε θα τιμωρηθείς». Έτσι, η αστυνομία μπορεί να χρησιμοποιεί απροκάλυπτα βία, χωρίς αρνητικό αντίκτυπο στην ίδια και στο Κράτος, όταν αυτό εξυπηρετεί την σκοπιμότητα, αρκεί να μην υπάρχουν τα ενοχοποιητικά στοιχεία που θα τη δυσφημίσουν. Ο άτυχος, ηλίθιος ή απρόσεχτος μπάτσος που θα πιαστεί επ’ αυτοφώρω όμως, θα πληρώσει το τίμημα ως αποδιοπομπαίος τράγος για να επιτευχθεί η κάθαρση της ίδιας της υπηρεσίας.

Εμείς δεν εμπιστευόμαστε την «ελληνική Δικαιοσύνη». Γιατί πως να εμπιστευτείς μία «Δικαιοσύνη» που εξαντλεί την αυστηρότητά της σε πολιτικοποιημένα άτομα, σε μετανάστες, σε τοξικομανείς, σε κοινωνικά αποκλεισμένους; Μια «Δικαιοσύνη» που «βγάζει λάδι» πολιτικούς και βιομήχανους μεγαλοαπατεώνες που κλέβουν εκατομμύρια, που αθωώνει ενόχους για σκάνδαλα και τα συγκαλύπτει, αρκεί οι εμπλεκόμενοι να έχουν «υψηλές διασυνδέσεις» ή θέσεις σε κρατικές και εκκλησιαστικές δομές. Μια «Δικαιοσύνη» που στην τελική εξυπηρετεί την αναπαραγωγή των ίδιων άδικων κοινωνικών δομών που τη δημιούργησαν.

Χαρακτηριστική είναι και η μεταφορά της δίκης του Κορκονέα και του Σαραλιώτη στην Άμφισσα. Μία επαρχιακή πόλη, αρκετά μικρή, σε σχετική απόσταση από την Αθήνα και τους κεντρικούς συγκοινωνιακούς άξονες της χώρας και με περιορισμένες προσβάσεις. Είναι ίσως το ιδανικό μέρος ώστε να υπάρχει ο πλήρης έλεγχος της πόλης από την αστυνομία και να δυσκολεύει η πρόσβαση σε μάρτυρες κατηγορίας και στους συγγενείς του θύματος, όπως έχει δηλώσει και η ίδια η μητέρα του Α. Γρηγορόπουλου που διαμαρτυρήθηκε επανηλλειμμένα για τη μεταφορά της δίκης σε πολλούς κρατικούς φορείς, χωρίς να εισακουστεί.

Οι άνθρωποι που αηδίασαν με την κρατική κτηνωδία της δολοφονίας ενός 16χρονου παιδιού, οι άνθρωποι που δέχονται κάθε μέρα το βάρος της επιβίωσης μέσα στη σάπια καπιταλιστική κοινωνία, οι άνθρωποι που εξεγέρθηκαν εκείνο το Δεκέμβρη κι εκείνοι που εξεγείρονται καθημερινά και όσοι θέλουν να εξεγερθούν αλλά δεν έχουν βρει ακόμη τον τρόπο, περιμένουν να δουν την έκβαση αυτής της δίκης. Όχι ότι και μια βαριά καταδίκη του μπάτσου δολοφόνου θα αποτελεί «αληθινή δικαίωση» του νεκρού παιδιού. Αλλά θα δείχνει ότι η κοινωνική πίεση μπορεί συχνά να στριμώχνει τους κρατικούς θεμούς «στη γωνία».

1. Ειδικά όταν πρόκειται για «σοβαρά» περιστατικά ενάντια σε συνιστώσες του «εσωτερικού εχθρού», δηλαδή αγωνιζόμενα κινηματικά υποκειμένα όπως αντιεξουσιαστές και αριστεροί, υποκείμενα που εκπληρούν τον χαρακτηρισμό του κοινωνικά «Άλλου», του «ξένου», όπως μετανάστες και άλλες μειονότητες.

2. Ας θυμηθούμε κάποια χαρακτηριστικά περιστατικά:

· Το 1980 δολοφονείται ο φοιτητής Κουμής και η εργάτρια Κανελλοπούλου από τα ΜΑΤ κατά τη διάρκεια της διαδήλωσης της 17ης Νοέμβρη. Η εσωτερική έρευνα που εξαγγέλεται από την αστυνομία «δε βρίσκει ενόχους». Ο ίδιος μάλιστα ο τότε πρωθυπουργός Ράλλης προσφέρει ηθική στήριξη στη δολοφονική πρακτική της αστυνομίας δηλώνοντας ότι «κι ο αρχάγγελος Μιχαήλ κρατάει ρομφαία».

· Το 1985 στα Εξάρχεια δολοφονείται με σφαίρα στο κεφάλι από τον ΜΑΤατζή Μελίστα ο 15χρονος μαθητής Μ. Καλτεζάς. Ο δολοφόνος καταδικάζεται πρωτόδικα σε 8χρονη φυλάκιση αλλά στο εφετείο εφέθηκε ελεύθερος. Συνολικά μένει 2 χρόνια στη φυλακή.

· Το 2006 μετά την πορεία της 17ης Νοέμβρη στη Θεσσαλονίκη ο Κύπριος φοιτητής Αυγουστίνος Δημητρίου συλλαμβάνεται χωρίς κανένα λόγο από άνδρες της ασφάλεια και ξυλοκοπείται βάρβαρα και σαδιστικά απο αυτούς στη μέση του δρόμου, με αποτέλεσμα να αποκτήσει σοβαρά σωματικά και ψυχολογικά τραύματα. Όταν το περιστατικό καταγγέλεται από αυτόπτες μάρτυρες, η αστυνομική διαύθυνση Θεσσαλονίκης βγάζει ανακοίνωση όπου ισχυρίζεται πως ο Δημητρίου τραυματίστηκε μόνος του «πέφτοντας πάνω σε μία ζαρντινιέρα» και μάλιστα τον παραπέμπει για «αντίσταση κατά της αρχής» και για άλλα αδικήματα που ουδέποτε διέπραξε. Η αστυνομική σκευωρία αποκαλύπτεται όταν κυκλοφορεί στα ΜΜΕ βίντεο όπου καταγράφονται τα πραγματικά γεγονότα. Η εσωτερική αστυνομική διαδικασία που ακολουθεί «τιμωρεί» τους δράστες αστυνομικού με κάποια αστεία χρηματικά πρόστιμα ενώ ο διαυθυντής της Ασφάλειας Θες/νίκης που είναι παρόν στον ξυλοδαρμό προάγεται σε αστυνομικό διευθυντή σε πόλη της Μακεδονίας.

· Ακόμη και στη δολοφονία του Γρηγορόπουλου, οι πρώτες αστυνομικές ανακοινώσεις αναφέρουν ότι ο Κορκονέας και ο Σαραλιώτης δέχτηκαν επίθεση με μολότωφ και πέτρες οπότε η αντίδρασή τους ήταν αυτοάμυνα και δικαιολογημένη. Χρειαζόταν πάλι ένα τυχαία τραβηγμένο για να αποδειχθεί η αλήθεια.

Και η λίστα συνεχίζεται…….

Ιός Κοινωνικής Απελευθέρωσης (Ι.Κ.Α.)

Ενάντια σε κάθε φασίστα και ρατσιστή σε Ελλάδα, Ρωσία και παντού

Η Ρωσία είναι η χώρα με τους περισσότερους φασίστες και νεοναζί παγκοσμίως.

Στις 26 Δεκεμβρίου στη Ρωσία δολοφονήθηκε ένας Γκανέζος μετανάστης. Το βίντεο έφερε τη σημαία της Σβάστικας.

Οι Ρώσοι νεοναζί δημοσίευσαν στο Διαδίκτυο το βίντεο το οποίο απεικονίζει την μοιραία και αποτρόπαια επίθεσή τους εναντίον του κοντά στη Μόσχα στα τέλη Δεκεμβρίου και τελικά τη μετέδωσαν το περασμένο Σάββατο στα ρωσικά ΜΜΕ.

Ο άνδρας εξέπνευσε σε νοσοκομείο υποκύπτοντας στα τραύματα από τις δεκάδες μαχαιριές που του κατάφεραν οι νεοναζί στην επίθεσή τους την 26η Δεκεμβρίου.

Η ρωσική αστυνομία επιβεβαίωσε ότι το βίντεο – που αναρτήθηκε το βράδυ της Παρασκευής – είναι αυθεντικό. Το βίντεο περιλαμβάνει επίσης τις προτροπές ενός μασκοφορεμένου άνδρα, καθισμένου μπροστά σε μια σημαία με τη σβάστικα, να υπάρξουν και άλλες επιθέσεις αυτού του είδους.

Οργανώσεις προάσπισης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων επικρίνουν επί χρόνια την κυβέρνηση της Ρωσίας ότι δεν παίρνει επαρκή μέτρα για την αντιμετώπιση του ακροδεξιού εξτρεμισμού.

Άλλα δύο βίντεο που απεικόνιζαν τις δολοφονίες ενός Τατζικιστανού και ενός άνδρα από την περιοχή του Καυκάσου από μασκοφόρους νεοναζί, κυκλοφόρησαν στο Διαδίκτυο τα τελευταία δυο χρόνια. Ο ένας αποκεφαλίζεται με μαχαίρι και ο δεύτερος πυροβολείται στο κεφάλι.

Το 2004 έφηβοι εθνικιστές μαχαίρωσαν μέχρι θανάτου ένα εννιάχρονο κορίτσι Τατζικιστανικής καταγωγής στην Αγ. Πετρούπολη. Η κατηγορία που τους επιβλήθηκε από το δικαστήριο ήταν ¨χουλιγκανισμός¨ και η ποινή τους για τη δολοφονία ήταν 18 μήνες σε έξι απο τους συμμετέχοντες και πέντε χρόνια σε έναν.

Στις 19 Γενάρη 2009, μέρα μεσημέρι στο κέντρο της Μόσχας δολοφονήθηκαν ο δικηγόρος Στανισλάβ Μαρκέλοβ και η δημοσιογράφος Αναστάζια Μπαμπούροβα. Ο δολοφόνος τους εκτέλεσε με πιστόλι με σιγαστήρα όταν επέστρεφαν από συνέντευξη Τύπου εναντίον της πρόωρης αποφυλάκισης του συνταγματάρχη Γιούρι Μπουντάνοφ που είχε βιάσει και σκοτώσει μια Τσετσένα κοπέλα.

Στη Ρωσία καταγράφηκαν 74 δολοφονίες με ρατσιστικά κίνητρα το 2009 και ήδη 3 απο την αρχή του νέου χρόνου. Ανεπίσημες πηγές αναφέρουν ότι από το 2005 τα θύματα πλησιάζουν τον αριθμό των 800.

Για εσάς που έχετε κάνει καταφύγιο τον καναπέ σας και δηλώνετε αμέτοχοι στα δρώμενα, σας δίνουμε μια γεύση πραγματικότητας. Στον παρακάτω σύνδεσμο μπορείτε να δείτε ένα από τα προαναφερθέντα βίντεο.

http://robert-lindsay.blogspot.com/2007/08/russian-neo-nazi-beheading-video.html?zx=50853ba735f952a9

Το όνομά του ήταν

Shamil Odamanov, ετών 23

Με αφορμή την πιο πρόσφατη επίθεση, το αντιφασιστικό κίνημα της Ρωσίας τραβάει την γραμμή στο χώμα και κηρύττει την 19η Γενάρη ως Παγκόσμια Μέρα Αλληλεγγύης.

Εμείς από την άκρη της Μεσογείου, έχοντας δεχτεί τη καταστολή και το φασισμό στο πετσί μας, άλλοτε με χούντες, άλλοτε με τους τρομονόμους των πολιτικάντηδων, άλλοτε με το μαχαίρι ή το γκλομπ του ένστολου ή μη ένστολου φασίστα, δηλώνουμε Μηδενική Ανοχή στις επιθέσεις κατά των μεταναστών και των αγωνιστών του σήμερα.

ΤΣΑΚΙΖΟΥΜΕ ΤΟ ΦΑΣΙΣΜΟ ΟΠΟΥ ΑΝΘΕΙ ΚΑΙ ΟΠΟΥ ΓΕΝΝΑ

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟ ΑΝΤΙΦΑΣΙΣΤΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑ ΤΗΣ ΡΩΣΙΑΣ

Ιός Κοινωνικής Απελευθέρωσης (Ι.Κ.Α)

Αντιφασιστική Δράση Λάρισας (AntiFa)